Nadat in september 1944 de geallieerde legers Antwerpen bevrijd hadden, kon de haven van Antwerpen nog niet worden gebruikt doordat de Scheldemonding nog in Duitse handen is. Om Walcheren te kunnen bevrijden, bombarderen Engelse bommenwerpers in oktober 1944 de Walcherse dijken op vier plekken om Walcheren onder water te zetten. Ook de dijk bij Fort Rammekens, zeven kilometer ten oosten van Vlissingen, wordt gebombardeerd.
De gebombardeerde dijk bij Fort Rammekens (foto: Nationaal Archief).
Nadat de Duitsers na zware strijd van Walcheren waren verdreven, lag daar de uitdaging om het verdronken land weer op het water terug te veroveren. A. den Doolaard beschrijft deze strijd in zijn sleutelroman Het verjaagde water.
Al eerder bezocht ik de voormalige dijkgaten bij de Nolledijk (Vlissingen), Westkapelle en Veere. Vorige week bracht ik een een kort bezoek aan Fort Rammekens (beelden Omroep Zeeland). Vlakbij dit eeuwenoude fort stroomde vanaf oktober 1944 het water vrijuit Walcheren in en uit, totdat in december 1945 ook dit laatste dijkgat gedicht kon worden.
Toeschouwers bij de sluiting van het dijkgat bij Fort Rammekens (foto: Nationaal Archief).
Deze sluiting gebeurde onder andere met zinkschepen en betonnen caissons, destijds een (uit nood geboren) noviteit.
Het caisson om het dijkgat te dichten wordt versleept (foto: Nationaal Archief).
De door eb en vloed ingesleten geulen achter de dijk zijn nog steeds in het landschap zichtbaar. Een bord bij de parkeerplaats van Fort Rammekens vermeldt kort de achtergronden daarvan.
Een medewerker van Omroep Zeeland vertelde me later nog dat sommige huizen op Walcheren als gevolg van de lange tijd dat ze in het zoute water hebben gestaan, nog altijd last hebben van problemen met het voegwerk. Opnieuw voegen biedt geen oplossing, omdat het nieuwe voegwerk al snel weer loslaat. Een speciale mortel moet nu uitkomst bieden.
Gerelateerd
Loskade 27, Middelburg
Huize de Sardijngeul, Boulevard Evertsen, Vlissingen