In Het Vaderland van 16 oktober 1925 vond ik een vroeg interview van A. den Doolaard met de toneelspeler Albert van Dalsum.
In zijn autobiografie Het leven van een landloper schrijft A. den Doolaard over Van Dalsum en zijn maskers:
"In de Rolzaal in Den Haag voerde hij een drama van Yeats op waar het officiële toneel niet aan wilde omdat het met barbaars aandoende maskers werd gespeeld: De enige jaloezie van Emer".
Gevonden in de historische kranten van de Koninklijke Bibliotheek: Dominee Spoelstra, de vader van A. den Doolaard, redde in 1894 het leven van een kind in Zoeterwoude.
Spoelstra, die een maand daarvoor getrouwd en dominee was geworden, redde de peuter 'door zich gekleed te water te begeven':
Bron: Rotterdams Nieuwsblad, 9 juli 1894, dageditie (via historische krantensite KB).
Dominee Spoelstra
"Niks minder as reg nie!" - Dominee Spoelstra in Zuid-Afrika
Heino
Op 31 augustus 1945 werd in het Olympisch Stadion in Amsterdam het massaspel 'Het drama der bezetting' opgevoerd. A. den Doolaard schreef de teksten voor dit spektakel, dat werd geregisseerd door Carel Briels. Het stuk werd uitgezonden op de radio en het bioscoopjournaal toonde er beelden van.
De NPS besteedde in de serie 'De oorlog' aandacht aan het stadionspel, en toonde er bewegende beelden van.
Carel Briels en A. den Doolaard verzorgden nog twee andere massaspelen:
Film van het Amerikaanse leger over de landing van Amerikaanse troepen op het onbewoonde eiland Adak in de Aleoeten uit 1943. De commentaarstem is van A. den Doolaard.
Op de website van het Nederlands Fotomuseum, waar ik al eerder op foto's van Cas Oorthuys stuitte waarop A. den Doolaard voorkwam, vond ik enige tijd geleden een foto van Fons Hellebrekers waarop een duidelijk herkenbare, bramen plukkende A. den Doolaard staat, zonder dat dat bij de foto vermeld werd (inmiddels is na een mailtje de beschrijving van de foto aangepast).
Deze foto is vrijwel zeker gemaakt tijdens de lange zwerftocht die Hellebrekers en Den Doolaard omstreeks 1930 door Frankrijk maakten, en die resulteerde in de roman De druivenplukkers. Wie weet hoeveel foto's van Den Doolaard nog op ontdekking liggen te wachten in de kluizen van het fotomuseum?
Wellicht binnenkort meer hierover...
In een interview in de Varagids vertelde A. den Doolaard in 1973 ook over zijn ontslag en de daaruit voortkomende zwerftocht met Fons Hellebrekers: hij was een twintiger toen hij een goede, deugdelijke kantoorbaan opgaf en richting kim vertrok:
"Toen ben ik eruit gestapt. Ik kreeg van het voorzieningsfonds van mijn progressieve baas zevenduizend gulden mee, dat was een boel in die tijd. Enfin, dat was ik in een jaar kwijt, verzopen, verdaan, in Parijs mee uit geweest, een auto gekocht, auto in de soep gerejen. Toen is dat zwerven begonnen. Laten we marxistisch denken, het had een economische oorzaak, ik moest in leven blijven. Dat betekende hooien, druiven plukken, sjouwen. Het mooiste waren de zwerftochten tussen het werken door. Dat je helemaal vrij voelen. Ik zwierf met een andere Nederlander, een van huis weggelopen jongen. In Frankrijk kon je in die tijd doen wat je wilde. Om te werken had je geen werkvergunning nodig. Je moest een paspoort hebben. En spierballen."
Ik vind het leuk om reacties te krijgen, maar heb vanwege grote hoeveelheden spam de reactie-mogelijkheid moeten sluiten.
Reageren kan nog wel per e-mail, mijn mailadres is: voornaam.achternaam '@' gmail . com
vriendelijke groet, Albert Koevoet
