Van mijn schoonmoeder kreeg ik een exemplaar van het verjaagde water. Niet zozeer het boek zelf (een 2e druk uit 1947) was bijzonder, wel het papier dat er als bladwijzer in zat. Het was een foldertje van de Stichting Nieuw Walcheren, met de oproep om bij te dragen aan het herstel van het verwoeste en op het zoute water herwonnen Walcheren.

Door de actie werd geld voor zo'n 87.000 bomen gedoneerd voor Walcheren.

De Stichting Nieuw Walcheren moet niet worden verward met het Comité Walcheren Omhoog uit het boek het verjaagde water, in werkelijkheid heette dat namelijk comité Walcheren moet droog.

In 2008 zond de VPRO in het programma OVT een radiodocumentaire in vier delen uit over het leven van A. den Doolaard. Dit radioportret uit de serie 'het spoor terug' werd samengesteld door Hans Olink, redacteur van het programma OVT en biograaf van A. den Doolaard. 

De webwinkel van de VPRO heeft dit radioportret van A. den Doolaard nu te koop op 2 CD's.

Een portret van een bijna vergeten schrijver in vier delen. 'We hebben tussen wonderen geleefd maar we hebben het niet begrepen' is de spreuk die op de grafsteen van C.J.G Spoelstra jr. staat.

Cas Oorthuys bracht met zijn foto's het Europa van de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw in beeld. Zijn foto's werden gebruikt voor vele tientallen reis- en fotopockets, die veelal werden uitgebracht bij uitgeverij Contact. De tekst van deze boeken werd telkens verzorgd door een auteur die de situatie ter plekke goed kende, terwijl Cas Oorthuys de foto's verzorgde.

Voor een aantal van deze boeken werkte Oorthuys samen met A. den Doolaard: De toekomst in uw handen, Dit is Joegoslavië, Dit is Griekenland - het vasteland, Dit is Griekenland - de eilanden, Dit is Venetië en Vakantieland Joegoslavië. Uit deze samenwerking, waarbij de twee vaak wekenlang samen op reis waren, zou een hechte vriendschap ontstaan.

In 1958 beschreef A. den Doolaard in het Bijenkorf-blad Boekenkorf hoe een Contact foto-pocket tot stand kwam:

Hoe een Contact-Foto-Pocket ontstaat? Net zo als elk goed boek: door veel weg te gooien en te schrappen. Laat ik de Joegoslavië-Pocket als voorbeeld nemen. De 89 foto's, die er ten slotte in kwamen zijn na veel oogpijn en hartzeer gekozen uit een voorraad, die de 3.500 overschreed.

Nu de wordingsgeschiedenis. De hoofdpersoon is en blijft de man met de camera's: Cas Oorthuys. De tekstschrijver (ondergetekende) begint niet met teksten te schrijven, maar met het opmaken van een begroting en een reisplan. De uitgever hoeft in het begin niets anders te doen dan voor reisgeld te zorgen. Als we Nederland verlaten in mijn oude Dodge, zijn we uitgerust als voor een expeditie (...) Twee dagen later staan we voor de blauw-wit-rode slagboom van de Federatie van Joegoslavische Volksrepublieken. (...) Het woord, dat van nu af aan het veelvuldigst uit Oorthuys' mond komt, is 'STOP!' Wanneer hij zelf niet rijdt, moet ik om de haverklap stoppen op plekken, waar een amateur-fotograaf gedachteloos langs zou rijden. (...) Zo gaat het door, vijf weken lang.

Een scan van het artikel Het ontstaan van Contact foto/reis pockets uit de Boekenkorf van februari 1958 (p. 17-18) is te vinden in het archief van de Bijenkorf bij het Stadsarchief Amsterdam (Toegang 929, inventarisnummer 2127, scan 103).

Zie ook Een fles oude Bourgogne en Strooptochten door den Balkan voor andere berichten uit het Bijenkorf-archief.

Meer informatie over Cas Oorthuys is te vinden in het Biografisch Woordenboek van Nederland.

Cas Oorthuys (rechts) krijgt in 1971 van burgemeester Samkalden van Amsterdam een onderscheiding uitgereikt (foto: Nationaal Archief)

dr.ir. Christian Jongeneel, De Ingenieur 20/2007

Citaat: "Als er één Nederlandse auteur is die ingenieurs een volwaardige rol geeft in zijn werk, dan is het wel A. den Doolaard. Zijn bekendste werk, De herberg met het hoefijzer, heeft een geoloog in de hoofdrol, in Kleine mensen in de grote wereld is het een chemisch ingenieur. Het verjaagde water is Den Doolaards sleutelroman over Zeelandse dijkenbouwers vlak na de oorlog, en Het land achter Gods rug draait het om de jonge ingenieur Crnojevitsj en zijn bouwwerk, de brug over de Tarakloof."

In het nieuws: Donau 2007/3, Jelica Novakovic-Lupusina en Sven Peeters

"De muziekcultuur in Servië steunt op een goede stem, die op een doorleefde passionele manier universele emoties kan vertolken. Maar met de opkomst van de turbofolk in de jaren tachtig verschoof de aandacht naar het uiterlijk van de artiesten. Wat is er overgebleven van de traditionele kafana-zangeres?"

In het artikel ook aandacht voor A. den Doolaard en zijn beschouwingen over de traditionele kafana-muziek.