Op 25 februari 2006 zijn Frans Wamsteeker en Albert Koevoet in gezelschap van Rob Louis langs een aantal plaatsen op Walcheren gereisd die een rol spelen in Het verjaagde water. Dit boek schreef A. den Doolaard over de drooglegging van Walcheren na de Tweede Wereldoorlog. Den Doolaard woonde begin 1945 enkele weken in huis bij de familie Louis op de boulevard van Vlissingen. Tot teleurstelling van de jonge Rob werden veel van de gesprekken bij de familie Louis in die tijd in het Engels gevoerd, vanwege de vele engelstalige bezoekers, waardoor hij niet alles kon volgen. Rob heeft den Doolaard destijds als twaalfjarige jongen wel begeleid op een aantal tochten door Vlissingen, onder meer naar het gat in de Nolledijk.
De eerste stop op onze tocht was in Westkapelle, waar onderaan de dijk die in 1944 werd gebombardeerd nu dijk- en oorlogsmuseum het polderhuis staat. In dit museum was tot eind september 2006 de wisseltentoonstelling 'de dijkdichtingen op Walcheren in 1945' te bezichtigen. Hier bekeken we de zeer indringende filmbeelden van de landingen bij Westkapelle, en een maquette van de dijkdichting in 1945.
Het volgende reisdoel was de Nolledijk in Vlissingen. In het strandpaviljoen Panta Rhei hadden we prima zicht op de locatie waar in 1944 geallieerde bommen de dijk wegsloegen. Rob Louis toonde ons hier enkele foto's van dezelfde locatie als waar wij ons bevonden, maar dan 60 jaar terug in de tijd. De werkzaamheden aan de dijk waren destijds nog in volle gang.
Langs de boulevard van Vlissingen rijdend, langs de plek waar vroeger het huis van de familie Louis had gestaan, zochten we naar het huis 'de Sardijngeul' waar A. den Doolaard in 1946 'het verjaagde water' schreef. Helaas slaagden we er niet in om dit huis te vinden. Wel maakten we een korte stop bij de bomvrije toren, omdat Rob hierin met den Doolaard gezocht had naar een geschikte plek voor den Doolaard om er te wonen en zijn verslagen voor de radio uit te zenden. Uiteindelijk was de ruimte toch niet geschikt voor bewoning - de beschadigde toren bleek niet warm te stoken.
Na een korte stop bij het monument voor de in Vlissingen gelande 4e commando brigade gingen we op zoek naar het monument voor de omgekomen werknemers van de scheepswerf de Schelde. Dit monument bleek zich op het terrein van de scheepswerf te bevinden. Op dit monument is een gedicht van den Doolaard te lezen. Vanaf de plek van het monument kon Rob ons nog de kamer aanwijzen waar zijn vader, (hoofd)ingenieur op de werf, gewerkt had.
Tenslotte brachten we een kort bezoek aan Veere, waar na de oorlog eveneens de dijk gedicht moest worden. Onderweg vertelde Rob ons nog hoe hij met den Doolaard had geprobeerd om in de bibliotheek van Vlissingen te komen, die redelijk ongeschonden de oorlog was doorgekomen. Het lukte ze niet om een beheerder van de lokkende boekenverzameling te achterhalen, zodat ze hun pogingen op moesten geven.
Gerelateerd
Informatie over het boek Het verjaagde water
Dit is Walcheren (1945)