Van mijn schoonmoeder kreeg ik een exemplaar van het verjaagde water. Niet zozeer het boek zelf (een 2e druk uit 1947) was bijzonder, wel het papier dat er als bladwijzer in zat. Het was een foldertje van de Stichting Nieuw Walcheren, met de oproep om bij te dragen aan het herstel van het verwoeste en op het zoute water herwonnen Walcheren.
Door de actie werd geld voor zo'n 87.000 bomen gedoneerd voor Walcheren.
De Stichting Nieuw Walcheren moet niet worden verward met het Comité Walcheren Omhoog uit het boek het verjaagde water, in werkelijkheid heette dat namelijk comité Walcheren moet droog.
Gerelateerd
Dit is Walcheren (1945)