Als kind had A. den Doolaard in de zomervakantie vaak in Hoenderloo gelogeerd. Hij verbleef dan bij de familie van Rossum in het Noorse landhuis De Arcke, horend bij het Jongenshuis. Van hieruit zwierf hij dagenlang door de omliggende bossen. Na een leven vol zwerven, en terugkerend van een verblijf in Joegoslavie vestigt hij zich hier in 1954.
Van 1954 tot zijn dood in 1994 woonde A. den Doolaard met zijn gezin (vrouw Erie en dochters Milja en Branda) in Hoenderloo. Het huis dat ze huurden aan de Miggelenbergweg 51 stond even buiten het dorp op een lage heuvel aan de rand van het bos, en hoorde bij een bungalowpark.
Miggelenbergweg 51 Hoenderloo (foto uit april 2006)
Op een heuveltje tegen de bosrand
Zelf beschreef hij de plek als volgt:
Aan de rand van een groot bungalowpark in de omgeving van het Veluwedorp Hoenderloo vonden we een kleine maar opvallend mooi gelegen woning. Ze lag op een heuveltje tegen de bosrand aan, vlakbij stond een stoere dubbele berk die nog steeds mijn dagelijke vreugde is, en aan het eind van een hobbelig grasveld verhieven zich twee enorme linden. Ze waren meer dan honderd jaar geleden geplant door een keuterboer die zijn huisje in hun schaduw bouwde omdat lindebomen de bliksem afweren. Van dat huisje waren nog de fundamenten over.
(...)
Waar had ik in het vaderland beter kunnen wonen dan te midden van de laatste woeste gebieden die ik in de loop der jaren ging beminnen om hun eenzaamheid en sobere pracht?
Het leven van een landloper, 4e druk (1979), p. 330/331
Reizen
Hoewel den Doolaard in Hoenderloo voor het eerst sinds 1928 weer een vast woonadres had, kon hij het reizen toch niet laten, vertelde hij in 1981 aan Hans van de Waarsenburg:
"Reizen is lange tijd mijn broodwinning geweest. Het was niet altijd leuk voor mijn gezin. Toen we in 1954 in Hoenderloo kwamen wonen, waren mijn kinderen op een leeftijd dat ze echt een vader nodig hadden, maar deze vader liet zijn gezin af en toe hele tijden alleen zwemmen. Wat dat betreft ben ik een slechte vader geweest. Tegen mijn vrouw zei ik wel eens: 'Erie, als je met een zeeman getrouwd was, zou het nog veel erger zijn.' Maar reizen was niet alleen een beroep. Het was ook een drang die ik in me had."
Schrijfhut
Om te werken heeft A. den Doolaard een schrijvershut in het bos, waar hij ongestoord kan werken. In de winter werkt hij vaak in een leegstaand vakantiehuis in de omgeving, de Lindenheert.
Tekens op de muur
Tot op hoge leeftijd werkt A. den Doolaard in de tuin en hakt zelf het hout voor de open haard. Wanneer zijn gezichtsvermogen in de jaren negentig steeds verder achteruitgaat, worden er op de buitenmuren van het huis visuele herkenningstekens aangebracht, die hem moeten helpen zich te orienteren. Na zijn overlijden in 1994 zijn deze tekens nog lang zichtbaar gebleven, tot ze in 2006 werden overgeschilderd.
Uitbouw
Na de dood van Erie den Doolaard staat het huis enige tijd leeg, waarna er enige tijd vakantiewerkers in gehuisvest worden. Rond 2000 wordt het huis verkocht, waarna de nieuwe bewoners een flinke aanbouw aan het huis toevoegen.
Miggelenbergweg 51 in 2006, met rechts het oorspronkelijke huis en links de uitbouw
Gerelateerd
Rik de stroper
Last van de blaffende hond van de buren
Feestelijke opening A. den Doolaardpad in Hoenderloo
Tentoonstelling in museum De Kleine Arcke in Hoenderloo
Andere adressen van A. den Doolaard
Copernicusstraat 126, Den Haag
Boerderij Woelwijk, Voorburg
Loskade 27, Middelburg
Huize de Sardijngeul, Vlissingen
Villa Deneš, Lovran (Kroatië)