8 maart 2017 - Naar aanleiding van de heropening door minister Bussemaker van het Nederlands Instituut in Marokko (NIMAR) in Rabat is vanaf 1 maart op de Université Mohammed V de expositie Marokko door Nederlandse ogen te bezichtigen. Hierin wordt ook aandacht geschonken aan A.

23 februari 2017 - Deze website wordt bijgewerkt naar een nieuwe versie. Meldt het aub wanneer er zaken nog niet werken zoals u gewend bent.

8 februari 2017 - Wanneer de Duitse legers in de meidagen van 1940 de lage landen binnenvallen, besluiten A. den Doolaard en zijn vrouw Erie voor de oprukkende legers uit naar het zuiden te vluchten. Vanuit Heide-Kalmthout in Belgie, waar ze op dat moment wonen, fietsen ze in een aantal dagreizen naar Parijs.

In 1931 beschreef A. den Doolaard in dagblad De Tijd de toeristische hoogtepunten van Praag. 

Veel ook nu nog te bezichtigen plekken passeren de revue: de pleinen, de astronomische klok, de kerken, de vele eetgelegenheden met hun worsten, het Joods kerkhof, de Karelsbrug en de Praagse Burcht.  

Het is of de bouwmeesters eeuwen lang hun best gedaan hebben van deze stad een museum te maken.

De Tijd, 18 januari 1931

Gerelateerd

Praag, de stad der eters
Op bezoek bij president Benes thuis
A. den Doolaard bij Adriaan van Dis over Praag 1948

In 1949 woonden A. den Doolaard en zijn vrouw Erie met hun jonge dochters Milja en Branda in de Verenigde Staten, waar A. den Doolaard werkte als correspondent voor dagblad de Gelderlander en schreef aan het deel van Kleine mensen in de grote wereld dat zich in de USA afspeelt. 

Erie schreef zowel in Amerika als later in Joegoslavie af en toe ook observaties voor de Gelderlander. In december 1949 verwonderde ze zich over de manier waarop in Amerika kerst werd gevierd:

De brievenbussen zijn te klein om alle catalogi te verwerken, en sommige kranten hebben zelfs een apart supplement van een of ander warenhuis, waar vele honderden Kerstgeschenken in staan afgebeeld. Het kost uren om alles goed te bekijken, maar je komt dan ook steeds voor verrassingen te staan, zowel wat betreft vernuft als smakeloosheid.

De Kerstman wordt 'Santa Claus' genoemd, een gecommercialiseerde nazaat van de Sinterklaas, die de Nederlanders in de 17e eeuw meebrachten naar de Nieuwe Wereld. De naam is dan ook de enige overeenkomst tussen de Amerikaanse en onze Sinterklaas. Inplaats van een mijter draagt hij een soort slappe slaapmuts, en zijn rode broek is op kozakkenmanier in een paar heldhaftige zwarte laarzen gefrommeld. 

Hij maakt allerminst de indruk van een heilige, maar ziet er eerder uit als een Bacchus, die niet alleen de drank doch ook de maaltijden zijn grote liefde betuigt. 

... in geen van de vele honderden artikelen die ik tot nu toe over het Kerstfeest gelezen heb, wordt ook maar zijdelings vermeld dat dit het geboortefeest van Christus is. 

Maar laat ik besluiten met een beter aspect van de Amerikaanse Kerstmis: de liefdadigheid. De 'New York Times' wijdt twee weken lang elke dag een bladzijde aan uitvoerige beschrijvingen van hulpbehoevenden, die steun nodig hebben. En het geld stroomt binnen, vooral van kleine lieden.

Gerelateerd

Erie Spoelstra
Onderweg naar correspondentschap in Joegoslavie
Archief dagblad De Gelderlander tot 1956 online
Kersttocht per ski naar het St-Bernardsklooster